Ksiądz Anastazy Sadowski
życiorys
Urodził się 20 lutego 1873 roku w SŁUPIE w dawnym powiecie grudziądzkim w rodzinie rolnika. Ojcem był Bartłomiej, a matką był Elżbieta z domu Oswaldowska. Kształcił się w latach 1883-1890 w Collegium Marianum w Pelplinie i w gimnazjum brodnickim. Po maturze od 1895 roku studiował w Pelplinie w Seminarium Duchownym, a święcenia kapłańskie otrzymał 1 kwietnia 1899r. Po dwunastu dniach od święceń został wikariuszem w parafii w Chmielnie. Współpracował tam z proboszczem i kierował Bankiem Ludowym. Należał do zarządu spółki handlowej „Kupiec”.
Po wykupieniu z rąk niemieckich majątku Wygoda przez komitet założycielski parafii, Generalny Wikariat w Pelplinie mianował go 26 lipca 1902 roku pierwszym lokalnym wikarym. W tym też roku dzięki jego staraniom wybudowano tam kaplice.Z chwilą ustanowienia w 1906 roku samodzielnej parafii Wygoda ksiądz Sadowski został jej administratorem, a 29 lipca 1918 roku proboszczem. Był bliskim współpracownikiem księdza Bernarda Łosińskiego, proboszcza z Sierakowic. Doprowadził też do wybudowania plebanii w 1903r., organistówki i budynków gospodarczych.
W latach 1909-1910 przyczynił się do powstania cegielni na terenie parafii w miejscowości Długi Kierz. W budynku plebańskim znalazł pomieszczenia Bank Ludowy oraz sala do zebrań. Reaktywował Kółko Rolnicze. Pozostała o nim pamięć jako o tym, który wprowadził i upowszechnił na tym terenie uprawę truskawek. W latach 1913-1914 doprowadził do budowy kościoła. Środki na budowę gromadził drogą ofiar parafian oraz darów Polaków mieszkających w Niemczech i Ameryce. Starania związane z powstaniem parafii i budową kościoła opisał w książce pt. „Kościół św. Józefa w Wygodzie”. Działał też na niwie narodowej zwłaszcza gospodarczej. Udzielał się w Towarzystwie Czytelni Ludowych był opiekunem czytelni w Wygodzie oraz członkiem komitetu TCL na powiecie kartuskim. Był też prezesem Powiatowej Rady Ludowej w Kartuzach i wszedł też w skład Rady Nadzorczej „Towarzystwa Wydawniczego Pomorskiego”. Po uzyskaniu niepodległości brał udział w organizowaniu szkolnictwa i administracji.
W latach 1927-1934 był członkiem Sejmiku Wojewódzkiego w Toruniu oraz prezesem powiatowym Kółek Rolniczych w Kartuzach. W 1926 roku został członkiem Bractwa Pomorskiego, które grupowało inteligencję opozycyjnie nastawioną wobec polityki władz. Był zwolennikiem Narodowej Demokracji jak większość duchowieństwa na Pomorzu. Ze względu na kryzys gospodarczy upadł Bank Ludowy w Wygodzie. Ksiądz Anastazy Sadowski opuścił parafię i został 21 października 1939 r. proboszczem w Szynwałdzie pod Grudziądzem. Odznaczony był Krzyżem Zasługi.
27 października 1939 roku został aresztowany przez Niemców. Następnie więziony w Rywałdzie i Chełmnie. 20 listopada tegoż samego roku został zamordowany w Klamrach koło Chełmna. Ksiądz proboszcz Anastazy Sadowski dobrze zapisał się w dzieje nie tylko parafii Wygoda, ale również w region kaszubski. Był człowiekiem bardzo przedsiębiorczym i zaangażował się w działalność społeczną. Po dzień dzisiejszy żyje w pamięci ludzi jako inicjator wielkich plantacji truskawek na terenie parafii i całej niemal ziemi kaszubskiej.
Ci co go pamiętają mówią, że kochał nie tylko Boga, ale ludzi i Ojczyznę, której na imię POLSKA.
Izba Pamięci Patrona Szkoły Podstawowej w Lisich Jamach
Izba Pamięci Patrona szkoły księdza Anastazego Sadowskiego powstała w związku z nadaniem szkole imienia w 2002 roku. Inicjatorem tego przedsięwzięcia była pani dyrektor Aleksandra Dąbrowska – Konkol. Początkowo zbiory Izby były bardzo skromne. Stanowiły je głównie pamiątki z wycieczki, którą uczniowie odbyli śladami miejsc działalności księdza, portrety patrona „w oczach dzieci” ,Akt Nadania Imienia- dokument władz gminy oraz stare dokumenty pochodzące z czasów pobytu księdza na terenie parafii Wygoda i powiatu kartuskiego. Te cenne pamiątki zostały umieszczone w gablocie.
Co roku nasza Izba wzbogaca się o nowe eksponaty dzięki rodzinie księdza Anastazego Sadowskiego- siostrzenicy Ireny Gawlik i jej męża. Od nich w darze otrzymaliśmy: odrestaurowaną witrynę, w której umieszczone są szkła i porcelana; stolik, krzesło i ozdobną poduszkę oraz obrazy pochodzące ze zbiorów rodziny księdza.
Na jednej ze ścian widnieją zdjęcia ilustrujące ważne momenty z życia patrona. Na tablicy umieszczono słowa, które stanowią jakby motto działalności księdza „Kochał Boga, ludzi i Ojczyznę”. Cała społeczność szkoły jest dumna z faktu, że jej patronem jest tak wybitny człowiek i że znalazł on zaszczytne, godne siebie miejsce.